تا نزدیکی غروب دو شهید کشف شده بود.

داشتیم کار را تعطیل می کردیم که صدای " الله اکبر" بچه ها بلند شد.

پلاک شهید در دستش بود.

نمی دانم چه شد که نیاز ما به یک تابوت برای انتقال پیکر سالم و مطهرش، غلغله ای در منطقه به پا کرد.

خبر به همه یگانهای مستقر در طلائیه رسید و عاشورایی به پا شد و صدای "حسین حسین (ع)" بود که فضای طلائیه را پر کرد و تابوتی که در جاده تشییع می شد.

از آن طرف، کاروانی از بوشهر با خرید خطر ماندن و گرفتار آب شدن ، دل به دریا زده و وارد طلائیه شده بود.

راوی بی خبر از همه جا خطاب به شهدا می گوید:" ای صاحبان این سرزمین، ما از راه دور مهمان شماییم. ما سختی راه را به جان خریده ایم؛ چرا به استقبال ما نمی آیید."

حال و هوای بچه ها و فریاد گریه آنها، او را متوجه تابوت حامل شهید محمد نصر می کند که روی دوش بچه های تفحص در حال حرکت است.

او با گریه گفت:" ای زائران شهدا، شهدا هم به استقبال آمدند."

اتوبوس ایستاد و کاروان" حسین حسین(ع)" گویان به سوی پیکر شهید محمد نصر آمدند.. چه روزی بود ! در دل صحرایی که تا چند لحظه پیش هیچ کس در آن نبود، چه جمعیتی حرکت می کرد

بوی عجیبی بود. عطری خوش،فضای طلائیه را پر کرده بود.

رفتیم داخل حسینیه. بو بیشتر شد. ضریح شهدای گمنام انگار منشا این عطرافشانی بود.

ضابط داشت مست می شد! حال خودش را نمی فهمید.

رفتیم به طرف سه راه شهادت.

غروب خورشید، تماشایی بود. آنجا هم این عطر، شدت می گرفت.

صبح فردا این رایحه، قطع شد.

سردار باقرزاده که آمد جریان را برای او تعریف کردیم.

با تعجب گفت: من این عطر را از فکه تعقیب می کنم!

حاج عبدالله، کیسه جامهری اش را آورد. همان خاکی که از جمجمه چند شهید در آن جمع کرده بود.

گفت :نفس بکش.

گرفتم جلوی صورتم.همان عطر ، دوباره مشامم را آکنده کرد.

__________

خاطره ای از علمدار روایتگری شهید عبدالله ضابط

بعد از جنگ هر وقت که می توانست، گروهی را جمع می کرد و می برد زیارت مناطق عملیاتی.

سال 79توی طلائیه بود که صحبت های سردار باقرزاده را شنید:" ما اجساد شهدا رو تفحص می کنیم، کاش کسانی هم سیره اونها رو تفحص کنن."

تکانی خورد. فعالیت های فردی اش را منسجم کرد و با جمعی از طلبه ها گروه تفحص سیره شهدا ( موسسه روایت سیره شهدا) را در قم راه انداخت؛ بدون هیچ وابستگی دولتی.
برگزاری جلسات لاله پژوهی،تربیت راوی دفاع مقدس و شهدا، تبلیغ فرهنگ جهاد و شهادت و... بخشی از کارهای این گروه بود.

________________

خاطره ای از علمدار روایتگری شهید عبدالله ضابط

ازدواج خیلی ساده برگزار شد.

حاج محمد به چند تا از دوستانش گفته بود پلاکاردهایی بنویسید و به در و دیوار نصب کنند، مثل جمله ای از شهید بهشتی که " زن در اسلام زنده، سازنده و رزمنده است، به شرط آن که لباس رزمش، لباس عفتش باشد".

و کتابهایی تدارک دیده بودند و متن هایی زیبا روی جلد کتاب نوشتند که به مهمان ها هدیه بدهند.

روی دو تا پارچه ی بزرگ هم نوشتند"عالم محضر خداست، در محضر خدا معصیت نکنید".

من پرسیدم:" علت نوشتن این مطالب چیست؟"

گفت:" این نوشته ها جایشان همین جاست.در هیچ مجلسی و هیچ کجا انسان نباید گناه کند، بخصوص در مراسم ازدواج ما..."

در آن مجلس سخنران آوردند. آقای حاج سلیمانی در مجلس مردانه صحبت کردند. نماز مغرب و عشا هم بصورت جماعت برگزار شد. فیلمی هم از یک عملیات نمایش دادند.

موقع جاری شدن عقد او خیلی اصرار داشت که حتما با وضو باشم و تمامی مستحبات را رعایت کردند.سه چهار صفحه قرآن خواندند و بعد از عقد یکی دو ساعت در مورد زندگیمان صحبت کردند که باید فقط رضای خدا را در نظر بگیریم و بس.

ــــــــــــــــــــــــــــــ

خاطره ای از شهید محمد گرامی/ دل دریایی،ص68