به مناسبت شهادت شهید اندرزگو
سید علی اندرزگو (1318، تهران)،
از فعالین مبارزات مسلحانه در زمان پهلوی دوم. وی در سال‌های 1342 - 57 از مبارزین ضدپهلوی بود که با گروههای مختلفی مرتبط بود. وی از پرکارترین فعالان ضدرژیم شناخته می‌شود. اندرزگو در 2 شهریور 57 کشته شد.
وی در خیابان شوش تهران در خانواده‌ای متوسط متولد شد. پس از گذران دوره ابتدائی، به سبب مشکلات مالی خانواده تحصیلش را رها کرد و در یک کارگاه نجاری مشغول شد. در همین زمان پس از کار روزانه تا ساعتی از شب به تحصیل دروس فقه و اصول در مسجد هرندی می‌پرداخت. اندرزگو در نوجوانی با شخصیت نواب صفوی و تشکیلات فدائیان اسلام آشنا شده بود و تا حد زیادی متاثر از آن بود.
پس از پیوستن وی به شاخه ی نظامی جمعیت هیئتهای مؤتلفه اسلامی، این گروه تصمیم گرفت تا نخست وزیر وقت، حسنعلی منصور را ترور کند. اندرزگو وظیفه ی کند کردن اتومبیل حامل نخست وزیر را بر عهده گرفت و پس از آنکه محمد بخارایی، از اعضای هیات‌های موتلفه اسلامی ، گلوله ای به گلوی نخست وزیر شلیک کرد، او نیز گلوله ی دیگری به او زد و از مهلکه گریخت. در پی این اقدام، ساواک به جستجوی وی و دیگر عاملان پرداخت. اما نتوانست اندرزگو را بیابد. لذا وی را به طور غیابی در دادگاه محاکمه و به اعدام محکوم کرد.
در 2 شهریور 1357 زمانی که اندرزگو که راهی منزل یکی از دوستان‌اش بود، از سوی ماموران ساواک که از قبل آن منطقه را تحت نظر داشتند، مورد اصابت گلوله قرار گرفت. او زمانی که متوجه شد نمی‌تواند از مهلکه بگریزد، سعی کرد تعدادی از اسنادی را که همراه داشت با بلعیدن و آغشته کردن به‌خون از بین ببرد. مامورها پس از آنکه مطمئن شدند اندرزگو مواد منفجره همراه خودش ندارد به او نزدیک شدند و او را روی برانکارد گذاشتند اما او با تکانی بدن‌اش را به داخل جوی آب انداخت و جان سپرد.
برچسب ها : شهدا , شهید , شهادت , پلاک 40 , سرداران بی پلاک , سرداران شهید , شهدای انقلاب ,
